De nada sirve ir a más velocidad si los recuerdos te encadenan.

27 de septiembre de 2009



Ahora es cuando tú me haces falta a mí, y no estás.

Tranquilidad , lo mío es el hielo en los ojos ,
los mundos aparte , y no las ganas de odiarse .
Soy un Gigante , ¿ te acuerdas ?
Aguanto el tirón , esta vez , yo solita .

24 de septiembre de 2009

22 de septiembre de 2009

petite


















Cuando te roban una sonrisa,
se llevan con ella un trozo de ti,
rompen fronteras, calientan el hielo...
Buscan de esas que te salen de dentro,
de las que tu corazón te dice...házlo.

No se conforman con un beso en la mejilla,
a veces ni siquiera con un 'estoy bien'
siempre necesitan ese pequeño olluelo,
los ojos brillantes, la fuerza en los labios,
el gesto tierno, y la mirada inquieta.

Quieren robarte, el trozo de ti que necesitas,
para dejar de ser alguien prescindible,
para crear en ti, una adicción.


Cuando te echo de menos, sonrío
pensando en que almenos te has quedado
con la mejor parte de mi, con lo que no suelo enseñar.

18 de septiembre de 2009

(¡callate!)

Hablemos de personalidad:
La opinión es la imagen de nuestros pensamientos, y la podemos dar a conocer en cualquier momento, o lugar.
Cuando esta opinión puede influír o ponerte de un lado o de otro, hay que cuidar las distancias, los márgenes y cuando es necesario saber callarse.
Quizá el mundo gire en la dirección que no quieres o no te conviene,
pero creeme, es mejor mantenerse quieto, sin ver-mirar-oír.
Hoy he aprendido que sólo he de gritar cuando me toquen a mi, cuando esa opinión toque lo que de verdad me importa y cuando yo considere que es necesario.
Hablar por hablar es demasiado fácil y más si sabes, que no vas a cambiar nada.

Hemos puesto al límite esta situación y ahora, para mantenerte firme
ante unas manos que no son las tuyas ni las mías, solicitas llamada.
Algún día, me gustaría ser tan valiente como tú.

Tengamos personalidad:

¿Quién gana?





PD: Quédate conmigo otra vez, que ahora, tengo frío.

Carlota


Nosé como decirte que he perdido los zapatos otra vez

Que he roto la copa de tus sueño bonitos conmigo

Que se acaba el tiempo, que ya se ha gastado mi amor
para ti

¿y como añorarte?

si he buscado tu olor en mi ropa, y no te encontré.

Ya se acaba la vida como la conté,

He derrumbado de un golpe los sueño de ayer.

16 de septiembre de 2009


Ahora que le ponemos tilde a todo,
¿Porqué no destacamos la inocencia de los necios como yo,
que no tenemos por donde cojernos,
que no nos aguantamos y que si, perdimos a cambio una dulce compañía?
Quiero acentuar las cabezas altas, los brillos de labios,
las gafas de Sol y los bolsos caros, quiero que hoy veamos
por debajo, de las gafas y del bronceado,
no es tan dificil, FIJAROS:
Al fin y al cabo, como dice una que yo me sé
'todos tenemos un secreto encerrado en el ático del alma'
y es cierto, tú, yo, él y por supuesto, también ella.
Todos nos arrepentimos de algo que no podemos/pudimos cambiar/evitar, y sin embargo, una vez que la tormenta pasó,
volvemos a mirar otra vez por detrás de las gafas de Sol, por encima del cabello de los demás, buscando alguien a quien podernos sujetar.
Nos caemos, nos caemos sin nadie que nos declare 'inocentes' y ese, es el fallo utópico de todos, todos nosotros.
Yo ya no tengo nada que perder, por lo cual, sí
soy culpable y tengo frío, pero ya ves,
'ni me quejo ni me quejaré'
como dice otra que yo me sé, ahora
'tengo guardada mi tristeza, ahí, poniéndose guapa'
Porque a pesar de los dieciocho juicios, y los cinco que me quedan.. voy a salir, con la cabeza bien altita y con brillo de labios, porqué?
Porque los culpables también tenemos a quién sujetarnos, y sabemos que hay gente peor que nosotros.
'El tiempo pondrá a todos en su lugar' dijo el maestro.


y aunque suene repetitivo: Llévame al baile

12 de septiembre de 2009


No me sirven los dobles fondos de los cajones,
ni los teatros a medianoche, no me sirven las fotos de las revistas,que no, que no me sirven los clientes, ni las malas compañías.
No me llenan los cafés, ni siquiera el vino barato con un poco de zumo...
Ojalá se me borrara la pena bebiendo, bendito milagro!
Pero no pasa, pasa que en todas las barras está presente, en las copas,
en los vasos y en el baño, hasta en el baño.
No quiero que me entiendan, quiero que se me pase,
que un golpe de suerte me borre
la culpa, la conciencia y algunos meses.
Por ahora mi alérgia sigue siendo mi perdición y tentación,
mi alérgia, la culpable de este jodido
picor.

11 de septiembre de 2009

Quizá nunca debamos de decir nunca, y el para siempre se nos quede corto.
Quiza mañana me encuentres de nuevo por la calle, y me sonrías, y se levante todo otra vez.
Quizá podamos llegar a ser buenos amigos y dejarnos de guiños a escondidas.
...

Podría seguir con sucesivos 'quizás'
hasta llegar a la conclusión de que estés donde estés de voy a echar de menos,
pero no voy a alargar el camino,
hay algo que está más que claro,y es que, como dice la canción:
'Yo si quiero conocerte, y tú no a mi.'

Me guardo las ganas, de comerte, de ti.
Me guardo los mensajes y el enter,
Me guardo las preguntas porque no quiero ver la contestación,
Me guardo los secretos para mañana,
Me guardo el corazón.



Antes de cerrar, déjame dedicarte un 'miss you'.

6 de septiembre de 2009

Pouco mais, e fasme chorar de alegría.
Temblábanme as pernas, elas soiñas,
sen que eu procurase nada,
elas soas souberon palparte.
Abracei os teus abrazos e aínda así non te sae,
nin un mísero, 'Hola'.
Bótote en falta, e cheiro os restos dos días de chuvia,

onde ver caela auga era toda unha arte, onde ti e mais eu, mirábamosnos con complicidade.
¿Onde quedou?¿Onde están aquelas sonrisas tan tristes?
Supoño que a raiba non te deixa ver por detrás dos cristais, mirar mais alá.



¿Pero que fas?
¿Non era que xa estaba morto?
Agora acercaste vacilón, chiscas un ollo e fasme outra vez, a moza mais feliz do mundo, gústa(s)me, ben o sabes... pero, non entendo nada, chámame parva,
pero as veces penso,
que gústache mirarme sorrir, e despois, sorries ti.
Pero CHE!... quédome quietiña
,
sen mover unha soa pestana,
conxelar ese momento, para outra vez,

neste tempo de improvisto,
poida cheirar os restos de chuvia
e
sorrir imaxinanto un 'te quiero'.




¿Cómo o fas?
'Eres a ostia'

4 de septiembre de 2009

Oír tu nombre, 'de súpeto'.
Ver tu sonrisa, 'sin querer'.
Bailar 'a modiño' .
Decir un 'te echaba de menos' .
Tocar alguna guitarra 'sin cuidado' .
Leer un 'te quiero' en voz 'baja'.







Hago que no me importa, te gusta.
'Si tú aún dices 'venga' yo digo... 'vale'.'

2 de septiembre de 2009

Busco estaño para soldarnos, un poco de música ambiente y una nube gris para ponernos encima.
Tengo casi todo preparado para verte llorar, bailar bajo la lluvia.
Sin embargo, aquí la yonki, necesita su dosis, necesita pifiarla una vez más.
Sigo mis pasos, otra vez hacia atrás, estoy demasiado manchada, tengo los pies fríos, necesito calor,
sí, soy culpable, otra vez.



'Pero no tengo la culpa, de que esto se esfume cada mes, como si fueran burbujas de champagne francés'
En su huída se encontrarán con una chica que está segura de amar, pero no de comprometerse a amar para siempre; con una mujer perturbadora que vive sola con una ciega que nunca quiso trabajar y acabó cultivando las rosas más bellas.

Inspírate

trucos blogger